W sumie, to ja też nie :) To pierwszy obraz, który namalowałem od ćwierć wieku. Przekonywałem kolegę, że się tym nie zajmuję i żeby się zwrócił do kogoś innego, ale nie dawał za wygraną. Może coś jeszcze namaluję.

Dzięki i zapraszam w imieniu ks. proboszcza.

Dzięki. Kolega chciałby następny, więc kto wie. Nie wiem tylko czy sprostam, bo zadanie trudniejsze.

Scielo mnie z nog, Panie Umami...

... po prostu  PIEKNY  !!!  

Dzięki

Ja tam widzę jeszcze sporo rzeczy do poprawienia, ale już nie chciałem go zamęczać.
Dziękuję oczywiście.
Podobno stał w sobotę ustawiony w nawie głównej kościoła, żeby każdy mógł sobie na niego popatrzeć. Nic o tym nie wiedziałem, niestety, bo poszedłbym tam i patrzył na reakcje ludzi :)
Oczywiście niech błogosławi.
A do San Giovanni Rotondo chętnie bym pojechał, nie byłem.

hmmm a co by pan powiedział...na portret grupowy...o.Charbel, o.Wenanty, o.Pio i o.Dolindo... jak pan widzi doborowi komandosi Pana Boga... ;-)

Dzięki, na obcinanie za późno.

Dziękuję jeszcze raz. Ja niestety jestem strasznie leniwy, i zwykle robię coś, czego nie powinienem. Działam trochę impulsywnie, robię różne rzeczy na raz. Chaos po prostu. Kiedyś, dawno temu, z braku cierpliwości, malowałbym jeden dzień albo góra dwa. Trochę te swoje mankamenty rozpoznałem i tym razem malowałem maksymalnie godzinę, dwie, dziennie. Z przerwami, czasem tygodniowymi. Takich setów było chyba ok. 8—10. Najwięcej czasu chyba zajęło mi przymierzenie się do malowania.
Ciekawe też było to, że to pierwsze tak gładkie płótno w moim życiu. Dawniej było jak worek po kartoflach. Pierwszy raz w życiu użyłem syntetycznych pędzli, zupełnie inaczej się maluje niż szczeciniakami. Farby też jakieś obce, jakieś półprzeźroczyste. No inny świat po prostu, nie to co kiedyś. Najwięcej figli sprawiła ma biała farba, której zwykle nie używałem ale tu z powodu brody musiałem. No i ta farba (a kupiłem kilka, różnych firm) jakoś mi się za bardzo rozlewała. Co niestety widać i to mnie najbardziej wnerwia. Bo tam gdzie powinny być idealnie cieniutkie włoski są jakieś grube, rozlane, krechy.
Ukłony.

Piękny obraz, zazdroszczę sprawnej ręki i podziwiam. Myślałem, że tu talent malarski ma tylko Agnieszka, a tu taka niespodzianka. Mam nadzieję, że wkrótce znów coś namalujesz i się pochwalisz.

Jeśli chodzi o niespodzianki, to wszystko przed Panem, proszę tylko cierpliwie czekać :)

Chyba bezwiednie odprawiłem rytuał. Moi znajomi, którzy coś zrobią i pokazują, też jakoś zawsze gadają o mankamentach, które tylko oni widzą. A ja im wtedy mówię to samo co Pani — jest dobrze, ja tam nic nie widzę.
Jeszcze raz ukłony.

No proszę, ale zaskoczenie :) Gratulacje Tomku, bardzo ładny obraz. Może odwiedzę kiedys ten kościół i sobie obejrzę na żywo.

Dzięki:)

Zaraz napiszę.

Dzięki. Ja nawet zaryzykuję, że tylko na tej przerwie skorzystałem. 25 lat temu tak bym nie namalował :)