Ciekawe, prawda?

Bladego pojęcia nie mam. U Chrobrego jest w skos korona ruciana / herb ruciany (Rautenkranzwappen).

Z tym herbem Saksonii chodzi pewnie o to...
Zasadniczy „Herb Ruciany” (Rautenkranzwappen) Saksonii – obecny herb republiki – pochodzi od herbu Królestwa Saksonii i składa się z dwóch elementów: tarczy herbowej z pięcioma złotymi i pięcioma czarnymi poziomymi pasami, która pojawia się w XII wieku jako godło panującej wówczas w Saksonii – Wittenberdze dynastii askańskiej, posiadającej godność elektorów Rzeszy i wygasłej w 1422 w linii męskiej.
6 stycznia 1423 margrabia Miśni Fryderyk I Saski z rodu Wettynów przejął księstwo Wittenberga i godność elektora Rzeszy (kurfirsta) i przybrał jako herb Saksonii dawną askańską tarczę herbową z drugim elementem herbu, położonym ukośnie na prawo zielonym paskiem symbolizującym gałązkę ruty (według legendy książę Bernard III Askańczyk (1180-1212) założył na hełm wieniec z ruty jako koronę przy nadaniu mu Saksonii jako lenna, ale gałązka ruty pojawiła się w herbie Saksonii dopiero w 1262). Od tej pory "Ruciany Herb" jest głównym godłem Saksonii.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Herb_Saksonii

...czyli o Wittenbergę i Lutra (niem. Lutherstadt Wittenberg) – miasto powiatowe w środkowych Niemczech, leżące nad Łabą w kraju związkowym Saksonia-Anhalt, siedziba powiatu Wittenberga. Centrum reformacji, znane z działalności Marcina Lutra, stąd jego oficjalna nazwa Lutherstadt Wittenberg (pol. Miasto Lutra Wittenberga).
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wittenberga

Dobrze jest tylko w przenośni, bo sami Niemcy podają, że ta korona ruciana pojawia się w XIII w.

A w samym dziele jest masa legend, np. ta palemońska o litewskich herbach Kolumna, Ursyn, Centaur, Róża. Myślę, że chodziło o zaszczepienie tej róży protestanckiej :)

Zabawnie o tym pisze Joachim Lelewel w Dziejach Litwy i Rusi aż do unji z Polskạ w Lublinie 1569 zawartej:
Ktoś w kronice wyczytał i zaczął wywody które dalsi pisarze rozwinęli. Michajło Litwin, przytoczył nato Florusa rzymskiego historyka. Litwa ma za herb pogoń do centaura podobną, ma kolumny, Żmujdź niedźwiedzia: przybyli tedy Publius Libo czyli Palemon i Prosper Cesarinus, obaj herbu kolumny; Juljan Dorsprungus, (to jest po niemiecku Thiersprung, zwierzęcy wybryk) herbu centaur czyli byko-człek; oraz Ursin, herbu niedźwiedź i jinni. Byli to z Rzymu zbiegowie czyli téż na pustą wyspę Giaros wygnańcy, a piérwszym zamkiem, co za przybyciem zbudowali, stoją na Żmujdzi Plotele. Już tedy zdarzenie było pewne, tylko czas dla niego do znalezienia zakłopocił. Może to byli dostojni stronnicy Sylli przed fakcją Marjusza uchodzący; może Pompejanie przed Cesarzem ustępujący, może jinni przed srogością Nerona uciekający albo przed biczem bożym przed Attilą; naostatek rozsądniej się wydawało przypuścić, że się to stało z powodu najazdu Węgrów roku 924, za czasów króla włoskiego Berengariusza.

i dalej:

Domy Palemona i Dorsprunga.
Stryjkowski, Osetowicz i Kojałowicz Wijuk, jeden po polsku, drugi po łacinie, narozpowiadali wielką liczbę zdarzeń o potomkach Palemona i Dorsprunga herbu kolumny i centaur, jakie nadali Litwie, nad którą panowali; oraz o jinnych herbowych rycerzach co Ringołda poprzedzili, to jest rok 1235. Owi rycerze zgodni między sobą, bili a bili, Rusinów i Tatarów, podbijali ruskie kraje. Znaleźli się jednak ci pisarze w nierozwikłanéj trudności, któréj ani Rotundusa Miłezjusza genealogie niezaspakajają, a to z wielolicznych powodów: albowiem kilka pokoleń tak szybko przemijają że trzebaby przypuścić, że ci książęta jeszcze dziećmi żenili się i rozpładzali, prócz tej trudności zdarzenia, które opowiadają, w żaden sposób niełączą się z powieścią kronik tak ruskich jak jinnych narodów, ani z wypadkami dobrze wiadomymi. Najazdów tatarskich jeszcze wówczas nie było. A z kądże te herby, gdy takowe były nowością, kiedy panowie litewscy na zjeździe horodelskim po raz pierwszy polskiej szlachty herby przybrali, niemając wprzód żadnych. Jest więc to nie najlepiej pomyślanym wymysłem, usnutym na podobieństwie innych rzeczywistych zdarzeń.

Lelewel nie wspomina jednak o herbie Róża.

Ja się z Twoim porównaniem oczywiście zgadzam.
Książki Haisiga nie znam, dziękuję za info.
Natomiast, jak pisałem wyżej, bardziej mnie w tym wszystkim „ujęła” ta łagodna protestancka propaganda.

To nie błazen tylko diabeł i o tym ta notka.
Mieczysław albo Mieszko, Monarcha Pierwszy Chrześcijański Polski ma za towarzysza diabła bo śmiał ochrzścić Polskę.
Kazimierz Pierwszy to mnich.
A Bolesław słusznie odrąbał św. biskupowi Stanisławowi dłoń, bo zamachnął się na władzę.

Ale byłeś blisko ;)