Hasło „Żydzi na Madagaskar” było, przynajmniej tym starszym z nas, latami wbijane do głów, na dowód naszego antysemityzmu, zwłaszcza w odniesieniu do międzywojnia. Jest to jednak tylko jedna z koncepcji. Jak podaje Wikipedia, ta akurat sięga 1885 roku, kiedy to Paul de Lagarde (prawdziwe nazwisko Paul Anton Bötticher) opublikował artykuł O najbliższych obowiązkach niemieckiej polityki. Ponoć jest to pierwsza wzmianka o Madagaskarze jako miejscu osiedlenia Żydów europejskich. Lagarde uznawany jest za ojca duchowego holocaustu, który wywarł wpływ na poglądy Alfreda Rosenberga. Idea wysiedlenia Żydów z Europy, nie tylko na Madagaskar, ale także na Nową Gwineę, do Gujany, czy do Australii, motywowana darwinizmem społecznym, rezerwowana jest dla Niemców. Inaczej jest kiedy ideę przesiedlenia przedstawiają sami syjoniści.
W 1896 r. Theodor Herzl, przedstawił w pracy pt. Der Judenstaat (Państwo żydowskie) wizję przekształcenia Żydów, wspólnoty etniczno-religijnej, w świecki naród, którego państwo będzie podobne do innych państw europejskich. Theodor Herzl brał pod uwagę możliwość stworzenia własnego państwa przez Żydów na Madagaskarze, na terenie dzisiejszej Ugandy lub Palestyny (wówczas była to cześć Imperium Osmańskiego).
Projekt osiedlenia Żydów na Madagaskarze próbował także zrealizować Hitler w 1940 roku. Skończyło się na Palestynie, czyli wg palnu Herzla.
Tyle dowiemy się z Wikipedii.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Projekt_osiedlenia_Żydów_europejskich_na_Madagaskarze
https://pl.wikipedia.org/wiki/Żydzi_na_Madagaskar
https://pl.wikipedia.org/wiki/Paul_de_Lagarde
https://pl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Rosenberg

O planie przeniesienia Żydów do Ameryki w zasadzie się nie wspomina. Poza kilkoma małymi wyjątkami. O tyle jest to ciekawe, że autor tego pomysłu, widział w tym także rozwiązanie problemów Irlandczyków, przez wieki uciskanych przez Brytyjczyków. Z tym się nawet zgadzam — nie byłoby Izraela, gdyby nie powstała wcześniej Irlandia. Pomysły autora dotyczyły także załatwienia kwestii socjalnej w Chinach przez przesiedlenie części Chińczyków do dziewiczych części Azji i Sundajskiego Archipelagu (Nusantara).
https://pl.wikipedia.org/wiki/Archipelag_Sundajski

Można powiedzieć — zbawca świata. Jego propozycje wynikały z chęci zrealizowania idei „powszechnego pokoju...”. Nie ma tu mowy o jakichś przymusowych wysiedleniach, czyli darwinizm społeczny i rasizm możemy pominąć. Jest kryształowo czysta koncepcja, jak cynicznie byśmy to dzisiaj ujęli, idealisty–utopisty.

Ten nowy świat — Nową Judeę — zarysował C. Omega i to w 1887 roku, uprzedzając tym samym Der Judenstaat Herzla. W tym samym roku Alfred Nossig (1864—1943) opublikował po polsku i niemiecku Próbę rozwiązania kwestii żydowskiej (Lwów 1887), rok wcześniej drukowaną we fragmentach w warszawskim asymilacyjnym Izraelicie. Ale Nossig, podobnie jak Herzl, stawia na Palestynę. Prawdopodobnie też, C. Omega pracy Nossiga nie znał.

Pełny tytuł książki to: Nowa Judea czyli Praktyczne załatwienie kwestyi żydowskiej i otwarty list do P. T. patryotów Irlandyi. Można się z nią zapoznać tutaj:
https://www.dbc.wroc.pl/dlibra/doccontent?id=9106

Omówił ją Bogdan Burdziej w artykule Nowa Judea (1887) Celestyna Zyblikiewicza – polski projekt państwa żydowskiego a dzieło Theodora Herzla (1896).
tekst i ewentualnie pdf do pobrania

Z tego artykułu, żeby Was zachęcić do przeczytania, wykorzystam spis treści, którego w wydanej książeczce, nie ma:
Przedmowa [s. III-IV].
Mesjasz [s. 1].
Stosunki społeczno-ekonomiczne narodu żydowskiego w Europie w ogólności, zaś stosunki w krajach przez Żydów najliczniej zamieszkałych w szczególności [s. 3].
Możliwość wydalenia Żydów z Europy [s. 9].
Przyszła ojczyzna narodu żydowskiego, czyli „Nowa Judea” [s. 11].
Przesiedlenie Żydów do Ameryki [s. 14].
System kolonizacji [s. 17].
Dzieją się rzeczy na ziemi, o których się filozofom nie śniło [s. 25].
Podział „Nowej Judei” na gminy wiejskie, okręgi, sędziów pokoju, powiaty i obwody [s. 29].
Zabudowanie włości [s. 30].
Zabudowanie miast powiatowych [s. 32].
Zabudowanie miast obwodowych i stolicy [s. 33].
Budowa kolei, telegrafów i dróg wozowych [s. 34].
Nazwa wsi, miast, gór, lasów, rzek, rzeczułek, kolei, dróg itp. [s. 35].
Obdzielenie ziemią i podzielność ziemi [s. 36].
Kultura ziemi, chów koni, owiec i bydła rogowego, mleczarstwo, sadownictwo, winiarstwo, pszczelnictwo i jedwabnictwo [s. 41].
Gminne kasy chorych, pogrzebowe, asekuracja na zaopatrzenie w starości i kalectwie [s. 50].
Asekuracja przeciw szkodom spowodowanym ogniem, gradobiciem, trzęsieniem ziemi, wylewami rzek, ogólnym nieurodzajem, księgosuszem u bydła rogowego, zapaleniem śledziony u koni, owiec i u bydła rogowego i nosacizny u koni [s. 54].
Handel, rękodzieła i wolny przemysł [s. 56].
Przemysł fabryczny i tkactwo [s. 59].
Straż bezpieczeństwa [s. 64].
Stowarzyszenie urzędników państwowych [s. 65].
Dobroczynne fundacje [s. 66].
Organizacja szkolnictwa [s. 79].
System nauczania [s. 81].
Organizacja stosunków sanitarnych [s. 90].
Organizacja spraw duchownych [s. 91].
Sądownictwo, władze administracyjne, finansowe i urzęda miejskie [s. 92].
Poczty i telegrafy [s. 93].
Ile osób mogłoby żyć z różnorodnych funkcyj publicznych? [s. 93].
Co by ludy Europy na tej nowalii zyskały, a co sami Żydzi? [s. 94].
Czy nie straciłyby mocarstwa Europy przez emigracje Żydów na sile zbrojnej [s. 95].
Naród żydowski może najsłuszniej nazwać się „wybranym narodem” [s. 96].
Dodatek. List otwarty do P.T. patriotów narodu irlandzkiego [s. 98].
Rekapitulacja [s. 100].
Pomyłki drukarskie [s. 101 nlb.]

Jak widać nie jest to tylko jakieś tam hasełko, zwłaszcza antysemickie, tylko w szczegółach rozrysowana koncepcja. Projekt do zrealizowania.

Książka została wydana własnym sumptem autora w Kołomyi, w drukarni Michała Biłousa. Nakład nie został podany ani nie wiadomo czy, i jakie miała (i na kogo) oddziaływanie. Cena egzemplarza — 60 cnt.

Pod pseudonimem C. Omega kryje się Celestyn Zyblikiewicz. Rusin. Był bratankiem Mikołaja Zyblikiewicza (1823—1887) — adwokata, działacza politycznego Galicji, prezydenta miasta Krakowa, marszałka sejmu krajowego; portretowanego przez Wojciecha Kossaka (w 1882) i Jana Matejkę (w 1887). Z pochodzenia był mieszczaninem, synem kuśnierza w Starym Mieście koło Sambora.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Mikołaj_Zyblikiewicz

O Celestynie niewiele wiadomo. Utrzymywał na pewno kontakt ze stryjem. Bogdan Burdziej pisze nam, że „w latach 1875—1902 pełnił obowiązki urzędnika kontraktowego [poczty] w Czernelicy, miasteczku w powiecie horodeńskim, na prawym brzegu Dniestru”. Realizował się też jako publicysta, wydając swoje broszury. Był autorem sztuki i wiersza. Zwolennik zwołania powszechnego kongresu pokojowego.

Nowa Judea w Ameryce jako „odrębny stan” — państwo żydowskie („okolice nad brzegami rzek Nebraska stop. północ. szerokości 42, nad brzegami Kanzas, stop. północ. szerokości 38, nad brzegami Arkansas, stop. północ. szerokości 35 t. j. w równinach u podnóża gór, i na podgórzu, przeto w kraju pszenicy, kukurydzy i wina, w kraju bujnych miododajnych traw i wypasów bydła, w kraju obfitych i smacznych ryb, w klimacie takim, jak północne Włochy lub południowe Węgry (...), przeto w klimacie najlepszym dla zdrowia człowieka i najwdzięczniejszym dla jego pracy”) w samym centrum USA, miałoby powstać przez działania „książąt pieniężnych, np. panów Rotszyldów, Montefiorów, Hirschów itp.” (s. 13), „którzy wynegocjowaliby z rządem amerykańskim warunki osiedlenia”.

Zyblikiewicz doliczył się 6 milionów Żydów europejskich (dokładnie 6.033.000). Martwi go los mieszkańców Galicji. Pisze nam że „znaczny zastęp chrześcijan, nie mający skąd żyć,*) rzuca się na handel i przemysł, który do niedwna był poniekąd wyłacznym przywilejem ludnosci żydowskiej; — uszczupla zatem życiodajne źródło żydom, chcąc sam żyć; ten ostatni objaw zaś jest dla ludności żydowskiej najniebezpieczniejszym, albowiem chrześcianie, będąc w większości liczebnej, zaczynają z żywiołem żydowskim, będącym w znacznej mniejszości, staczać walkę o byt, czego ruch antesemicki prawie we wszystkich krajach Europy najwymowniejszyem dowodem, w której żydzi jako liczebnie słabsi, czy prędzej, czy później uledz muszą.
Handle spółkowe na wzór »Narodnej Torhowli« w Galicyi, wyłonią się już w niedalekiej przyszłości ze stowarzyszeń (cechów) klas pracujących, które własnym kapitałem handle pozakładają, zaś ta okoliczność odbierze chleb lub [te dwa słowa przekreślone] sposób do życia w samej Galicyi i na Bukowinie co najmniej 100.000 żydom, przeto dwa działy, t. j. przejście propinacyi na własność gmin i cechowe handle pozbawią w Galicyi i na Bukowinie co najmniej 200.000 żydów egzystencji i to z klasy, która się obecnie do zamożniejszych zalicza. Proletarjat, który żył dotychczas z lichwy, już dziś niema kawałka chleba, przeto przedstawia się, że za 10—15 lat najdalej, z 700.000 żydów żyjących w Galicyi i na Bukowinie, pozostanie najmniej 600 tysięcy bez egzystencyi.
Jaką przyszłość żydom w Galicyi i na Bukowinie przepowiedzieliśmy, taka sama czeka ich mniej-więcej i w innych krajach Europy, zaś najpewniej tam, gdzie są najsilniej reprezentowani, mianowicie w niektórych krajach Austro–Węgier, w Rossyi, Niemczech, Rumunii i innych krajach półwyspu Bałkańskiego i t.d.
W Rossyi, gdzie liczba żydów do 3-ch milionów sięga, jest ich przyszłość politowania godna, gdyż rząd rossyjski przemysł i handel w ręku chrześcijan zostający, stosownymi ustawami wspiera; przeto można za matematyczny pewnik przyjąć, że za 10—15 lat pozostanie w Rossyi około 2.500.000 żydów bez egzystencyi.
Prawdopodobną katastrofę, która żydów w całej Europie już w niedalekiej przyszłości nawiedzić może, poprzedziły niejako pewne zwiastuny, jak prześladowanie żydów w Rossyi, we Węgrzech, w Niemczech, w Rumunii, a nawet w republikańskiej Francyi, w której na 37.000.000 chrześcian, żyje tylko 50.000 żydów, ozwały się głosy przeciw żydom; są to oznaki, które naród żydowski żadną miarą lekceważyć nie może, lecz winien nad tem należycie się zastanowić i z góry obmyśleć, co w tym razie począć by wypadało, jeśliby walka o byt między narodowością żydowską i chrześcijańską na większe rozmiary się ponowiła i gdyby większość europejskich chrześcian, których 315 milionów w Europie żyje, zażądała, żeby z przyczyny uszczuplenia bytu przez żydów, sama ten chleb spożyła, który dotychczas 6 milionów żydów spożywało, t. j. gdyby wydalenia żydów z Europy zażądała. Walka o byt, która obecnie na całej długości i szerokości Europy, pod tytułem »kwestyi socyalnej« już od lat wre, zdaje się tej poszczególnej możliwości w ostatecznym wyniku nie tylko nie wykluczać, lecz przeciwnie takową zapowiadać, albowiem ktoś musi — i to koniecznie — miejsce ustąpić, żeby się szerzej zrobiło i żeby ta niebezpieczna walka, która obecnie wszystkie rządy niepokoi, zakończyła się. Koniec końców, inaczej się stać nie może, jak, że pewna część ludności europejskiej t. j. pewny zastęp chrześcijan, lub też pewna część żydów, będzie musiała przesiedlić się za ocean, gdzie jest o wiele szerzej jak w przeludnionej Europie.
Gdy ludność chrześciańska oddała już znaczny kontygent osadnika krajom zamorskim, t. j. samej Ameryce około 70—80 milionów, to można przypuścić, że obecnie kolej na żydów przyjdzie oddać również pewny kontygent rekruta osadowego za Atlantyk, lub też opuścić całkiem przeludnioną Europę i zacząć żyć nowem życiem w ojczyźnie Waszyngtonów.”

A w przypisie dodaje: „Przez obdłużenie dóbr w 5—6 częściach nie widzą dotychczasowi właściciele ziemscy żadnej przyszłości dla swoich dzieci na wsi, dlatego posyłają je do szkół średnich, ażeby później urzędy zajęły, tymczasem wykształcił już każdy urzędnik 2-ch lub 3-ch synów na swoje miejsce; ruscy księża promują swoich synów również do prac umysłowych, rzemieślnicy i żydzi pchają toż samo swe dzieci do szkół średnich, z pretensyą, żeby byli urzędnikami; kolejowi urzędnicy, wielki zastęp pocztmistrzów po wiejskich pocztach i nauczycieli ludowych również chcą, ażeby ich synowie żyli z pracy umysłowej, a córki za mąż za umysłowo pracujących ludzi wychodziły; to wszystko razem wziąwszy wyłoni za jakich 10—15—20 lat taką liczbę inteligentnego proletarjatu, że w ścisłem słowa znaczeniu, będą się nad kawałkiem chleba bić [ręczna korekta, chyba samego autora: — na kawałku — lepiej brzmiałoby: o kawałek].
(...)
Temu możnaby li tylko w ten sposób zaradzić, jeżliby zadłużone dobra, podobnie jak w poznańskiem, rząd lub kraj wykupywał i na tychże rozrodzonych włościan i znaczną część adeptów do inteligentnego proletarjatu, jako wieczystych dzierżawców (Erbpacht) na 30—40 morgowych gospodarstwach, po ukończeniu szkoły rolniczej, kolonizował, zamożniejsi mogliby otrzymane gospodarstwa ratami przez 15—20 lat spłacić.
Gdyby żydzi nas usłuchali i do nowej ojczyzny za ocean wyemigrowali, zająłby inteligentny proletarjat opuszczone przez żydów działy, na polu handlu i przemysłu ukończywszy szkoły przemysłowe; jednakże musiałby rząd lub kraj nowych przemysłowców, którzyby wlasnych kapitałów na otworzenie warstatów lub sklepów nie posiadali, w drodze zaliczki spłacać się mającej, przez dłuższy szereg lat n. p. przez 10—15 subwencyonować; na taki cel musiałby kraj w podobnej drodze, jak w Prusach 100 milionów marek na cele kolonizacyjne złożone, potrzebny kapitał subwencyonowanie przemysłowców złożyć.”

Ukraińskojęzyczna wersja Wikipedii wymienia tylko Mikołaja i Jewhena Zyblikiewiczów. Ten pierwszy wymieniany jest jako Polak ukraińskiego pochodzenia. Ukraińcy podają, że otrzymał od cesarza Franciszka Józefa I tytuł hrabiego. Nie podają natomiast, że Mikołaj Zyblikiewicz nigdy nie założył własnej rodziny a jego krewnym był znany ukraiński działacz społeczny i polityczny, jeden z założycieli Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN) Jewhen-Mychajło Zyblikewycz.
https://uk.wikipedia.org/wiki/Миколай_Зиблікевич

Ten drugi przedstawiany jest już jako Ukrainiec.
https://uk.wikipedia.org/wiki/Зиблікевич_Євген

Jewhen-Mychajło Zyblikewycz (ukr. Євген-Михайло Зиблікевич; 20 listopada 1895, Sambor — 16 IX 1987, Filadelfia, USA) — ukraiński działacz społeczny–polityk, redaktor, dziennikarz.
Trzeba tu dodać, że to nacjonalista (OUN). I jeszcze trochę rozjaśnić ten wpis:
Urodził się w rodzinie miejskiego urzędnika sądowego. Syn bratanka Mikołaja Zyblikiewicza. Ukończył gimnazjum w Przemyślu w 1915 roku.
Kapral Korpusu Strzelców Siczowych Armii URL. Członek Ukraińskiej Organizacji Wojskowej (UWO) — nielegalnej, sabotażowej i terrorystycznej organizacji ukraińskiej w II Rzeczypospolitej, istniejącej w latach 1920—1933.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Strzelcy_Siczowi
https://pl.wikipedia.org/wiki/Jewhen_Konowalec
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ukraińska_Organizacja_Wojskowa
Jesienią 1922 r. polski sąd skazał go na 2,5 roku więzienia za współudział w próbie zabójstwa marszałka Józefa Piłsudskiego i wojewody lwowskiego Kazimierza Grabowskiego we Lwowie 25 września 1921 roku, dokonanego przez Stepana Fedaka, syna znanego lwowskiego adwokata i działacza ukraińskiego dra Stepana Fedaka. Zwolniony na skutek amnestii w styczniu 1923 roku.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamach_na_Józefa_Piłsudskiego_we_Lwowie_(1921)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stepan_Fedak_(wojskowy)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Stepan_Fedak_(adwokat)
Dowódca przemyskiego okręgu UWO w 1921 i 1923 r. 28 marca 1925 r. został skazany na 3 lata więzienia w „procesie basarabców”, jeśli można to tak przetłumaczyć (w oryginale: «процесі басарабівців»). Może chodzi tu o związek z Olgą Basarab? Zwolniony na początku 1928 roku.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Olha_Basarab
Nic nie mogę znaleźć na temat tego procesu.
Uczestnik I. Kongresu ukraińskich nacjonalistów (OUN) w Wiedniu, w 1929 roku.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Organizacja_Ukraińskich_Nacjonalistów
Współwłaściciel i współredaktor gazety «Український голос» („Ukraiński głos” ) (1926—1932) — zakonspirowanego organu prasowego OUN na terytorium Polski; redaktor tygodnika «Бескид» („Beskid”) (1930—1931). Oba wydawane w Przemyślu. Oraz redaktor «Змаг» (1937—1938), wydawanego we Lwowie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ukrajinśkyj_hołos
Na emigracji — wybitna postać ruchu hetmańców, redaktor dziennika «Америка» („America”).
https://pl.wikipedia.org/wiki/Hetmańcy
Kieruje Wschodnioeuropejskim Instytutem Badawczym im. W. Łypynskiego (ukr. Східноєвропейський дослідний інститут імені В'ячеслава Липинського — СЄДІЛ; ang. W.K. Lypynsky East European Research Institute) od momentu jego założenia w 1963 roku, w Filadelfii.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wacław_Lipiński_(pisarz_polityczny)
Został pochowany na ukraińskim cmentarzu katolickim w Fox Chase w Filadelfii (USA).

Michał Biłous, wydawca. to młodszy brat Teodora Biłousa, ukraińskiego działacza społecznego i pedagoga, posła do Sejmu Krajowego Galicji I i III kadencji.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Teodor_Biłous
https://uk.wikipedia.org/wiki/Білоус_Теодор_Іванович

Michał Biłous, Mychajło Iwanowicz Biłous (ukr. Михайло Іванович Білоус; 15/24 XI 1838, obecnie Nowy Witków — 8 IX 1913, Kołomyja) — ukraiński wydawca, redaktor (od 1871 roku, przez 40 lat, wydawał gazetę «Русская Рада»), dziennikarz, działacz społeczno–polityczny i kulturalno–oświatowy.
Według B. Romanenczuka, w ciągu 22 lat (1864—1886) w drukarni M. Biłousa wydano 120 broszur, książeczek i prasy. Wszystkie zostały wydrukowane w tzw. języku – mowie galicyjskich moskalofili.
https://uk.wikipedia.org/wiki/Білоус_Михайло_Іванович

Celestyna nie ma nigdzie — ani w Wikipedii, ani wirtualnym sztetlu ani teatrze nn. Czy dlatego, że nie można życzyć Żydom dobrze?

P.S.

Trzeba tu dodać jescze parę słów a propos adwokata Stepana Fedaka, ojca zamachowca na Piłsudskiego i Grabowskiego.

Wikipedia podaje, że Stepan Fedak, ukr. Степан Федак (ur. 9 stycznia 1861 w Przemyślu, zm. 6 stycznia 1937 we Lwowie) to ukraiński działacz społeczny, filantrop, w 1918 państwowy sekretarz (minister) aprowizacji Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej (ZURL), adwokat.
Był działaczem i współzałożycielem wielu organizacji społeczno-kulturalnych i gospodarczych: towarzystwa muzycznego „Bojan” (od 1891), członek zarządu „Narodnoj Torhiwli”, założyciel Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych „Dnister” (od 1909 główny dyrektor), „Centrobanku”, Rewizyjnego Związku Spółdzielni Ukraińskich, Banku Ziemskiego, Banku Hipotecznego, „Karpatii”, od 1903 wiceprezes Banku Krajowego (potem Banku Gospodarstwa Krajowego), honorowy członek „Proswity” (od 1925). W 1899 współzałożyciel Ukraińskiej Partii Narodowo-Demokratycznej.

Ten Centobank (do 1924 Krajowy Związek Kredytowy) to główna instytucja finansowa ukraińskiej spółdzielczości w Galicji, z siedzibą we Lwowie.
Krajowy Związek Kredytowy powstał z inicjatywy Kostia Łewyćkiego w 1898. Pierwszymi dyrektorami byli Kost Łewyćkyj, Kost Pankiwśkyj i Hryhorij Wreciona (później Omelian Sajewycz), przewodniczącym Rady Nadzorczej H. Kuźma.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Centrobank

Ten Kostia Łewyćki/Kost Łewyćkyj to obrońca Siczyńskiego. O czym w jego biogramie nic się nie wspomina.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kost_Łewycki
https://uk.wikipedia.org/wiki/Левицький_Кость_Антонович

---

tagi: żydzi  irlandia  ameryka  madagaskar  nowa judea  kołomyja  6 milionów żydów  6000000  celestyn zyblikiewicz  c. omega  1887  jewhen zyblikewycz  mikołaj zyblikiewicz 

	umami
	6 września 2019 15:29

18     1896    7 zaloguj sie by polubić